Dziennik (1905-1912)

Walorem dziennika jest to, że stanowi spojrzenie z perspektywy aktora drugiego czy nawet trzeciego planu, bo do takiego zaliczyć wypada najpierw alumna, a potem młodego kapłana Władysława Muszalskiego. Dziennik jest interesującym i cennym zapisem przemyśleń i wrażliwości religijnej, społecznej i politycznej oraz pierwszych doświadczeń duszpasterskich autora. Jego refleksje są ciekawym źródłem do obrazu kapłańskiej obyczajowości, uchwyconej w sytuacji uroczystej i w zastanej „zwykłości”. Przed Czytelnikiem przewijają się różne typy duchownych i obrazy z życia na plebanii, ukazywane bez tendencyjnej złośliwości, lecz dla nauki oraz ku pamięci i przestrodze samemu autorowi. Ksiądz Muszalski dostrzega kapłanów pełnych duszpasterskiej gorliwości i takich, których postępowanie pozostawiało niesmak i stanowiło ujmę dla kapłańskiej sukni.