Ludzka istota... literatury

„Mógłbym się nie ujawniać. Cokolwiek inni, nawet najbardziej dociekliwi i dogłębni, powiedzieliby o sposobie mego istnienia, a właściwie zaistnienia – na te parę tygodni, kiedy, wychodząc do redakcji, zostawiał mnie z zeszytem i ołówkiem, w pustym niemal pokoju, nazywał go wręcz celą albo celem, a mnie skazańcem albo też celem, podchodził jeszcze do stołu, sięgał po ostatnią książkę, do której dopiero przedzierałem się przez wszystkie poprzednie, otwierał ją na stronie trzydziestej pierwszej i mówił: pamiętaj o brzasku Egzekucji; albo: pamiętaj o tej gwieździe; wodził palcem po stronie, a ja czytałem: Betelgeuza – / Tak, tylko ona jedna – / Celuje w przesmyk między zatokami czoła // Zdrowo jest być rozstrzelanym przez gwiazdę / Z plutonu Oriona; zostawiał mnie w tej celi pochylonego nad lekturą śmierci... Cokolwiek powiedzieliby inni, obecność moja może być wywołana jedynie za sprawą konwencji, stylistycznego chwytu, tak czy inaczej należę do świata fikcji, moja nieobecność pozostałaby niezauważona. Tacy jak ja swobodnie wałęsają się, gładko przechodzą przez strony grubych pamiętników albo lirycznych chudych tomików, dokładnie ukryci za jego – Autora – postacią, zawieszone u szyi noszą jego imię i nazwisko wydarte z tytułowej strony; chociaż nikt nie żąda dowodu tożsamości, wszyscy są o niej przekonani.”

(fragment książki)

Jan Feusette, ur. w 1946 r. Od 1956 r. mieszka w Opolu. W latach 1972-1992 pracował w miesięczniku „Opole”. Założył i redagował „Strony”. W latach 1982-1996 kierownik literacki, potem dyrektor naczelny i artystyczny Teatru im. J. Kochanowskiego w Opolu. W 2012 r. wydał zbiór wierszy pt. Sprawa gardłowa.