Signa Recepta. W starożytnym Rzymie 20 roku przed Chrystusem kontekst polityczny oraz idologiczny sukcesu

Poniższe studium składa się z trzech rozdziałów. Rozdział pierwszy — wprowadzający, złożony z dwóch podrozdziałów — ma na celu zapoznanie czytelnika z problematyką insygniów legionowych jako takich: ich typologią, funkcjami, jak również znaną nomenklaturą w świetle źródeł pisanych grecko-rzymskich (podrozdział pierwszy). Ponadto (podrozdział drugi) rozpatrzone w nim zostają relacje Rzymu z państwem Partów z okresu poprzedzającego odzyskanie znaków, przy uwypukleniu głównych płaszczyzn antagonizmu. Zasadniczą część badawczą stanowią natomiast rozdziały drugi i trzeci. Podczas gdy w rozdziale drugim nakreślamy właściwe okoliczności restytucji signa, rozdział trzeci przybliża szeroko pojęte następstwa tegoż sukcesu. Na analizę składa się w nim zarówno prześledzenie bezpośrednich implikacji politycznych rewindykacji, jak i naświetlenie skutków pośrednich, ideologicznych wydarzenia (uwiecznienie w literaturze antycznej).

Zakres chronologiczny pracy obejmuje w głównej mierze schyłek I w. przed Chr. (konkretnie: 20 r. przed Chr. oraz przedostatnią dekadę przytoczonego stulecia). Zwłaszcza w kontekście rozdziału pierwszego w rozważaniach uwzględniony zostaje jednakże również i okres wcześniejszy, tj. czas począwszy od lat 90. I w. przed Chr. i pierwszego kontaktu rzymsko-partyjskiego na niwie dyplomacji, poprzez okoliczności bitwy pod Karrami (in. Carrhae/Karrhae, ob. Harran w Turcji) w 53 r. przed Chr., aż po wyprawę Marka Antoniusza w latach 30. I w. przed Chr. oraz jej skutki.