Cycerona i Jana Pawła II myślenie o starości

Książka stanowi dzieło nowatorskie, głównie ze względu na odkrycie, rzetelne uzasadnienie i pełniejsze wyeksponowanie zależności między dwoma utworami poświęconymi problematyce starości. W dotychczasowej literaturze brakowało opracowania, które w sposób całościowy ukazywałyby związek między dziełem Cycerona i dokumentem papieskim.
ks. dr hab. Antoni Nadbrzeżny

Książka stanowi wartościową pozycję do dalszych dociekań naukowych nad podejściem do zagadnienia starości w świecie współczesnym, w którym populacja osób starszych ciągle rośnie, a dotychczasowe jej postrzeganie w kategoriach gloryfikacji lub deprecjacji nie przystają do rzeczywistości. Na szczególną uwagę zasługuje nietuzinkowe podejście Autora do przedstawionej analizy, która szuka uzasadnienia dla dzisiejszej gerontologii społecznej, pracy socjalnej czy teologii, zwłaszcza w jej „praktycznym” wymiarze, jakim jest duszpasterstwo osób starszych. To zespolenie teorii z praktyką widać chociażby w postulacie pochylenia się nad duszpasterzami–seniorami, poznania ich możliwości i potrzeb, ale też rozeznania ich dalszego miejsca i roli w Kościele.
dr hab. Małgorzata Duda, prof. UPJPII