Marzenie o narodzie doskonałym. Między biopolityką a etnopolityką

Główny obszar zainteresowania autora niniejszej książki: „Marzenie o narodzie doskonałym. Między biopolityką a etnopolityką” stanowi część regionu Europy Środkowej (Niemcy), Środkowo-Wschodniej (Polska i Węgry) oraz pogranicza między tą ostatnią a Europą Południową (Chorwacja), a – dla porównania albo pokazania szerszego kontekstu analizowanych wydarzeń i procesów – także inne kraje.

W książce autor szuka odpowiedzi na pytania: jakie były zasadnicze kierunku rozwoju projektów inżynierii społecznej? W jakim kontekście politycznym, społecznym, kulturowym (w tym nauka i religia) i ekonomicznym kształtowały się one  oraz w jaki sposób wiązały się ze sobą?

Dążenie do ideału jest starym marzeniem ludzkości. Ideału zarówno człowieka, jak i wspólnoty, której część on stanowi. Kształt tego marzenia ulegał, co zrozumiałe, zmianom w różnych okresach historii. Przedmiotem analizy w tej książce jest pierwsza połowa XX wieku, chociaż autor nawiązuje zarówno do czasów wcześniejszych, jak i odnosi się do lat późniejszych. Dążenie do ideału, do stworzenia narodu idealnego, jednolitego, zdolnego sprostać wielkim wyzwaniom oznaczało doskonalenie tego, co możliwe i eliminację tego, co z ideałem sprzeczne. Przyjmowano dwa kryteria wykluczenia: biopolityczne (genetycznie upośledzeni, aspołeczni) i etnopolityczne (innej narodowości). Książka jest opisem takich projektów ukształtowania narodów, w tym w ich najbardziej radykalnej, totalitarnej formie.