Wariantywność współczesnej polszczyzny. Wybrane zagadnienia

Wariantywność obejmuje  prawie wszystkie  obszary działalności językowej człowieka. Pewnym wyjątkiem są nazwy własne, których kanoniczną postać rejestrują wykazy urzędowe, dokumenty, spisy itp., choć i tu zdarzają się wyjątki. Praca porusza zarówno kwestie teoretyczne (pojęcie wariantywności językowej, jej typy,  uwarunkowania, i chronologiczne przeobrażenia), jak i bardziej praktyczne. Nie sposób ogarnąć całości  zagadnienia, stąd próba opisu tych form wariantywnych, które  nie doczekały się analiz językowych lub były badane marginalnie, m.in.: fonetycznych (akcent  rzeczowników pospolitych i nazw geograficznych, oboczność wynikająca z uproszczeń, upodobnień itp.,); ortograficznych (np. GUS-owski//gusowski); interpunkcyjnych (głównie oboczne użycie przecinka); fleksyjnych (np. magistrzy//magistrowie); słowotwórczych (np. berlinka//berlinianka); leksykalnych (np. nadsłuchiwać//nasłuchiwać).