Pisma rozproszone. Rozprawy filozoficzne i pisma krytyczne. Pisma polityczne i społeczne

Julian Przyboś, wybitny poeta dwudziestego wieku, jest autorem wielu tekstów publicystycznych. Część z nich zamieszczona została w zbiorach „Linia i gwar”, „Sens poetycki”, „Czytając Mickiewicza” oraz „Zapiski bez daty”, jednak wiele pozostawało w rozproszeniu. W książce zamieszczono artykuły ze „Zwrotnicy” i „Linii”, powojenne teksty z tygodnika „Odrodzenie”, recenzje publikowane w „Przeglądzie Kulturalnym” i „Życiu Warszawy”, często nieco zapomniane, choć ważne dla obrazu życia kulturalnego dwudziestolecia międzywojennego i lat powojennych. Wśród nich można znaleźć m.in. najsłynniejsze wystąpienia przeciw młodopolszczyźnie, głosy na temat sztuki nowoczesnej, wypowiedzi zaangażowane politycznie, polemiki dotyczące młodej poezji oraz twórczość krytycznoliteracką, w której Przyboś omawia nie tylko tomiki poetyckie (np. debiuty Wisławy Szymborskiej i Urszuli Kozioł), ale także beletrystykę (choćby mikropowieści Kornela Filipowicza), przekłady oraz książki naukowe i popularnonaukowe (także prace Marii Janion, Artura Sandauera, Kazimierza Wyki, Wacława Kubackiego). W „Dodatku” zamieszczono najciekawsze teksty z Domowego Archiwum Juliana Przybosia – m.in. niepublikowany dotąd list do Libuszy Halasovej oraz korespondencję o interwencyjnym charakterze. Poruszanie się po chronologicznie uporządkowanych publikacjach ułatwia wstęp, w którym przedstawiono problematykę dominującą w artykułach Przybosia w kolejnych dekadach.