Oblicza nowoczesnej i ponowoczesnej krytyki literackiej, t. 2: Krytyka towarzysząca, krytyka pokoleniowa... Od Młodej Polski po koniec XX wieku

Książka stanowi swoisty remanent w sferze podstawowych pojęć z instrumentarium krytyki literackiej. Jest w swej zawartości z założenia wielogatunkowa i obejmuje zarówno przyczynki, jak i obszerniejsze studia, szkice i eseje. Zawiera teksty odnoszące się wprost do głównego tematu książki i te, które ów temat poruszają nieotwarcie. Słusznie bowiem zauważa we wstępie jej Redaktor, iż dzisiejszy kryzys autorytetu krytyki w dużej mierze zależy również od stopnia uporządkowania terminologicznego, zwłaszcza w sferze pryncypialnych koncepcji i terminów, które (jeszcze do niedawna) uważaliśmy za przejrzyste i poręczne narzędzia służące do porządkowania literackich zjawisk. Z pewnością, określenia krytyki towarzyszącej i krytyki pokoleniowej – ustanowione w centrum niniejszej monografii – dalekie są dzisiaj od precyzji i jednoznaczności i świetnie zdają sobie z tego sprawę autorzy poszczególnych rozdziałów, którzy starają się objąć i możliwie precyzyjnie opisać przypadki stosowania i cieniowania kluczowych terminów dyskursu krytycznoliterackiego.