Galicja na józefińskiej mapie topograficznej 1779-1783. T.6

 W latach 1779–1783 wojskowi kartografowie austriaccy pod kierunkiem ppłk. Friedricha von Miega sporządzili dokładną mapę tzw. Królestwa Galicji i Lodomerii, czyli ziem polskich zagarniętych przez Austrię w wyniku I rozbioru Rzeczypospolitej. Arkuszom mapy towarzyszą opisy kartowanego terenu obejmujące charakterystykę lasów i roślinności, ukształtowania terenu, rzek i wód oraz ważniejszych budowli o znaczeniu militarnym (zamki, dwory, kościoły i klasztory).

 Tom 6 składa się z dwóch części. Pierwszy wolumin zawiera obszerne opisy wojskowe w języku niemieckim i w polskim, współczesnym tłumaczeniu, opatrzone aparatem krytycznym oraz indeksami do tekstu źródłowego i do samej mapy. Zawartość drugiego woluminu stanowi 21 arkuszy map sekcji: 144–150, 163–169, 183–189 w skali 1:28.800. Obejmują one fragment historycznej ziemi przemyskiej do Tanwi na północy, po linię ciągnącą się na zachód od Sieniawy i Przemyśla. Od wschodu wcina się fragment województwa bełskiego. Po rozbiorach rozciągały się tu cyrkuły przemyski, zamojski i żółkiewski. Przed II wojną światową większość tego obszaru należała do województwa lwowskiego, a północna część do województwa lubelskiego. Dziś stanowi część województwa podkarpackiego, a jego południowo-wschodnie fragmenty należą do Ukrainy. Geograficznie to fragment Równiny Biłgorajskiej, Płaskowyżu Tarnogrodzkiego, Doliny Dolnego Sanu i Płaskowyżu Chyrowskiego.   część A (wstępna – opisowa, ilustrowana, w języku polskim i niemieckim, format książki A4), ss. 312 część B (luźne arkusze, pełnokolorowe reprodukcje w formacie oryginalnym), 21 map w pudełku komplet w folii termokurczliwej