Tak i na ziemi

Bezpretensjonalne w formie wiersze Tomasza Nowaka wpisują się w formułę twórczości religijnej, jeśli tę ostatnią definiować jako poezję mówiącą o człowieku w przestrzeni Boga. W umiejętności wydobywania z szarej codzienności, z tego wszystkiego, z czego tka się materia naszego życia, znaczeń, które słusznie byłoby nazwać znaczeniami fundamentalnymi, zawiera się nie tylko siła poetycka tych wierszy, ale i ich wartość i oryginalność, rozpatrywana na tle współczesnych wierszy religijnych, zwłaszcza tych pisanych przez księży poetów.

Najnowszy zbiorek wierszy ks. Tomasza Nowaka jest niewątpliwie interesującą propozycję poetycką, stanowi też zapowiedź dalszych spełnień artystycznych. Duchowej głębi towarzyszy tu niebanalny namysł intelektualny, powadze podejmowanej problematyki – ukryty zmysł humoru i delikatnej ironii, kosmicznym i absolutnym rzeczywistościom odpowiadają sprawy małe, zwyczajne i konkretne. Dzięki temu to, co duchowe, zostaje wcielone i znajduje wyraz w namacalnym konkrecie, bez którego poezja przestaje być poezją.

Z Posłowia Zofii Zarębianki